رشد و نمو گندم ( جوانه زدن) :
بنا به گزارش نوزاتوفسکی در سال 1950، دانه های گندم به طور معمول قدرت جوانه زدن خود را به مدت 10-9 سال حفظ می کنند.
جنین دانه های گندم برای اینکه در مجاورت آب جوانه بزند نیاز به مواد غذایی و انرژی دارد. مواد غذایی مورد نیاز جنین ، هیدراتهای کربن( گلوکز، لوولز، ساکاروز، نشاسته...) ، پروتئین، چربی و مواد معدنی می باشند.
مواد غذایی دانه گندم در آندوسپرم، جنین و اسکلوتلم ذخیره شده است. مرحله جوانه زدن با جذب آب شروع و در مدت زمان کوتاهی حجم دانه افزایش می یابد. حداقل میزان رطوبت برای جوانه زدن گندم 45-35% وزن خشک دانه ها می باشد. جوانه زدن در فاصله بین درجات حرارت o C4 الی o C47 با اپتیمم 12 الی o C25صورت می گیرد. در بالاتر از o C22جوانه زدن نامنظم می باشد و بذر جوانه زده به سادگی مورد حمله عوامل بیمار ی زا قرار می گیرند. وجود آب و اکسیژن و حرارت مورد نیاز باعث فعالیت آنزیمها می گردد و در نتیجه مواد مرکب تبدیل به مواد ساده خواهند شد. حداقل، ایتیمم و حداکثر درجه حرارت جهت جوانه زدن به عواملی از قبیل گونه، زیر گونه، ارقام، خصوصیات فیزیکی، شیمیایی، فیزیولوژیکی سلامتی بذر و شرایط محیطی بستگی دارد. جوانه زدن چه در تاریکی و چه روشنایی به خوبی صورت می گیرد. جنین در ابتدا از موادی مانند گلوکز ،لوولز ، ساکاروز، مالتوز، دکسترین و بعضی از پروتئین ها که به آسانی قابل حل هستند استفاده می نمایند. مواد مرکب غیر محلول در مجاورت آنزیمها تبدیل به مواد ساده قابل حل شده و مورد استفاده قرار می گیرند. مواد غذایی و انرژی ذخیره شده در بافتهای جنین و اسکلوتم جهت رویش کافی نمی باشد، در نتیجه می بایست از هیدراتهای کربن و پروتئین های ذخیره شده در آندوسپرم استفاده گردد. سلولهای اسکلوتم که در مجاورت آندوسپرم می باشند یک سری آنزیم مانند سیتاز ترشح می کند که باعث حل کردن دیواره سلولهای آندوسپرم می گردند و همچنین ترشح آمیلاز که نشاسته را تبدیل به مالتوز و ساکاروز می نماید.
